πραιτώριος

-ία, -ον, Α

1. αυτός που ανήκει στο πραιτώριο

2. αυτός που ανήκει στη φρουρά τού πραιτωρίου, πραιτωριανός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. praetorius < praetor, -ōris (βλ. λ. πραίτωρ)].